ลูกชายเจอสมุดบัญชีหลังพ่อตาย อึ้งยกเงินเก็บ 1 ล้านให้คนอื่น รู้เหตุผลแท้จริงแล้วเสียใจ ความเจ็บปวดของพ่อที่คิดไม่ถึง

นี่คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นในครอบครัวของนายเจือง ซึ่งเคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ในเมืองหนานผิง มณฑลฝูเจี้ยน นายเจืองเป็นคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนขยันและตั้งใจทำงาน ภรรยาของเขาเสียชีวิตจากการป่วยเมื่อยังอายุน้อย ทิ้งเขาให้เลี้ยงดูลูกชายเพียงลำพัง

นายเจือง ทำงานหนักในไซต์ก่อสร้างมาหลายปี แม้ว่าชีวิตจะยากลำบาก แต่นายเจืองไม่เคยบ่นเรื่องการเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว และพยายามให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูกชายเสมอ

จางเล่อ ลูกชายของนายเจือง โตขึ้นและมีอาชีพที่ประสบความสำเร็จมาก อายุยังไม่ถึง 30 ปี ก็ได้เป็นผู้อำนวยการบริษัท มีรายได้หลายหมื่นหยวนต่อเดือน ซึ่งเป็นเงินเดือนที่ชื่นชมสำหรับคนที่เกิดในชนบท นอกจากนี้จางเล่อยังส่งเงินกลับบ้านให้พ่อของเขาทุกเดือน แสดงถึงความกตัญญูของเขา

ความรู้สึกของพ่อที่อาศัยอยู่เพียงลำพังในกองเงินและบ้านหลังใหญ่ การมีลูกชายที่ประสบความสำเร็จ ทำให้เพื่อนบ้านรอบๆ ต่างมองดูนายเจืองด้วยความชื่นชม พวกเขาต่างกล่าวว่า นายเจืองใช้ชีวิตทั้งชีวิตเลี้ยงดูลูกชายที่มีความสามารถและกตัญญู ดังนั้นสิ่งที่เขาได้รับในวัยชราคือสิ่งที่ควรค่า

แต่ความรู้สึกแท้จริงของนายเจืองคือเขาไม่ได้มีความสุขอย่างที่คนอื่นคิด เพราะแม้ว่าลูกชายของเขาจะกตัญญูและห่วงใยแต่เขากลับไม่มีเวลาให้พ่อ และแม้จะมีเงินแต่เขารู้สึกว่ามันไม่มีความหมายหากไม่มีลูกชายอยู่เคียงข้าง ในส่วนลึกของใจ นายเจือง มักรู้สึกขมขื่นและเหงา อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่แต่ขาดความอบอุ่นของคนรอบข้าง เมื่อเพื่อนบ้านชมเชย เขาก็แค่ยิ้มแห้งๆ

ลูกชายของเขาเhttp://pursuitofflight.comคยแนะนำให้พ่อย้ายไปอยู่ในเมือง แต่เนื่องจากนายเจืองใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในชนบท เขารู้ว่าเขาไม่คุ้นเคยกับการอยู่ในเมือง และลูกสะใภ้ของเขาก็ดูจะไม่ชอบที่จะต้องอยู่ร่วมกับพ่อสามี นายเจืองไม่ต้องการก่อปัญหา จึงปฏิเสธคำขอของลูกชายเสมอ

นายเจืองผู้เป็นพ่อ มักจะโทรหาและบอกให้ลูกชายกลับมาบ้าน แต่ทุกครั้งพ่อพูดเรื่องนี้ ลูกชายก็มักจะคิดว่าพ่อกำลังทำตัวมีปัญหาและไม่มีเหตุผล ในสายตาของลูกชาย การทำงานสำคัญที่สุด และเขายังคงส่งเงินจำนวนมากให้พ่อของเขาทุกเดือน ก่อนหน้านั้นเขาแนะนำให้พ่อออกจากชนบทมาอยู่ในเมือง แต่พ่อของเขาก็ยังปฏิเสธ ดังนั้นจางเล่อจึงคิดว่าเขาได้ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว สำหรับสิ่งที่พ่อคิดกับเขาเรื่องที่ไม่กลับไปเยี่ยม เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับ